به گزارش «نماینده»، شمس‌الدین حسینی در جلسه علنی امروز (سه شنبه ۱۷ مهرماه) مجلس شورای اسلامی و در جریان بررسی عملکرد تبصره ۱۸ قوانین بودجه ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ مربوط به تولید و اشتغال و همچنین تبصره ۲ قانون بودجه ۱۴۰۳ گفت: معمولاً بنگاه‌های بزرگ و شرکت‌های دولتی دسترسی راحتی به منابع دارند و ما تبصره‌های ۲ و ۱۸ بودجه را با هدف حمایت از بنگاه‌های کوچک و متوسط که دسترسی چندانی به منابع مالی ندارند، تصویب کردیم.

وی توضیح داد: این کار با هدف حمایت از تولید و اشتغال بنگاه‌های کوچک و متوسط بود. تا قبل از سال ۱۴۰۰ خیلی به بخش اشتغالزایی توجه نمی‌شد به گونه‌ای که در سال ۹۹ کل منابعی که برای این بخش تعیین شده بود، ۱۰ هزار میلیارد تومان بود و فقط ۳۷۳ میلیارد تومان تخصیص پیدا کرد.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی متذکر شد: ما در تدوین بودجه سال ۱۴۰۰ این رویکرد را تغییر داده و منابع پایداری را برای این تبصره‌ها تعیین کردیم. از سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲، ۶۷ همت بودجه بخش تولید و اشتغال تخصیص پیدا کرد و اگر امسال هم ۵۰ درصد از منابع این بخش تخصیص پیدا کند، در کل ۹۰ همت می‌شود که عدد قابل توجهی است.

حسینی افزود: متأسفانه به نظر می‌رسد که اشتغال و تولید در مقایسه با دستمزد و پرداخت‌های جاری در اولویت نیست. علت این حرف بنده آن است که متوسط تخصیص‌ها برای پرداخت‌های جاری بیش از ۹۰ درصد است اما تخصیص‌های بخش اشتغال و تولید به ۵۰ درصد هم نمی‌رسد.

وی تاکید کرد: ما به دنبال افزایش تولید و اشتغال هستیم و این موضوع مستلزم حمایت از بنگاه‌های کوچک و متوسط است. در تدوین لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ باید منابع پرداختی و تخصیصی در خدمت تولید و اشتغال باشد.